Jako rekordy glue oznacza się rekordy A lub AAAA, które są przechowywane na autorytatywnym serwerze DNS nietypowo o jeden poziom wyżej, niż zazwyczaj. Wcześniej było wspomniane, że korzeniowe serwery DNS zawierają adres IP dla domeny „ns.tld.cz”. Dzieje się tak dlatego, że autorytatywne serwery DNS są wymieniane z nazwy, ale połączenie z nimi wymaga znajomości odpowiadających im adresów IP. Aby zyskać adres IP dla nazwy „ns.tld.cz”, musimy za pośrednictwem domeny .cz zyskać informacje o autorytatywnych serwerach DNS domeny „tld.cz”. Aby tego dokonać, musimy połączyć się z serwerami DNS domeny „cz”, wśród których jest m.in. „ns.tld.cz”, tym sposobem zapętlamy się i najprawdopodobniej nie uda nam się uzyskać pożądanych informacji.

W takich przypadkach, kiedy nazwa serwera DNS zawiera w sobie nazwę domeny, dla której serwer jest autorytatywnym, serwer DNS znajdujący się o poziom wyżej musi zawierać jego adres IP. To właśnie jest rekord glue. Oczywistym jest więc, że rekord A dla „ns.tld.cz” musi być znany przez wszystkie korzeniowe serwery DNS, w związku z czym przy bezpośrednim zapytaniu o „ns.tld.cz” serwer root zwróci nam adres „217.31.196.10”.

Rekord glue może występować także w przypadku rekordów NS, które tego nie wymagają. Jego dostępność przyspiesza pracę z systemem DNS (w przeciwnym razie należy wykonać kilka dodatkowych czynności, aby uzyskać adres IP serwera DNS). Z drugiej strony rekordy glue powodują pewne duplikowanie informacji (poza rekordem glue, w strefie danej domeny istnieje identyczny rekord A), nie trudno więc o błąd, w chwili gdy zmienimy adres IP serwera tylko w jednym miejscu. Z tego powodu rekordy glue są używane tylko w przypadkach, gdy jest to  konieczne.